ႏွင္းမွဳန္ေတြပက္ဖ်န္းတဲ့
ရြာအ၀င္ကုကၠိဳတန္းမွာ
ေနာက္ဆံုးနဳတ္ဆက္စဥ္က
ေၾကြက်လုမ်က္ရည္
ေျဖမဆည္အလြမ္းေတြႏွင့္
တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဇာတ္လမ္း
မခမ္းနားဘူးဆုိတာသိလည္း
ေနာင္တစ္ခ်ိန္ျပန္ဆံုဖို႕အေရး
ကတိေလးေတာ့ေပးခဲ့ပါ
ငါ့ရင္ကိုျဖိဳခြင္းမဲ့ျမားတစ္စင္း
မင္းပစ္သြင္းခဲ့တယ္။
ေန႕ေန႕ညည
ေမ့မရတဲ့အခါတိုင္း
ငါေရးေနက်ကဗ်ာေတြက
အလြမ္း၀ါက်ေတြခ်ည္းပါပဲ။
ကံၾကမၼာရဲ႕လွည့္ကြက္ေအာက္
ဒူးေထာက္ခဲ့ရေပမယ့္
ရူးသြပ္စြာစြဲလန္းခဲ့ရမင္းကို
တစ္သက္တာထာ၀ရထိ
ခ်စ္ျမဲခ်စ္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာ
နင္မသိလည္း
ႏွင္းမွဳန္ေဖြးေဖြးၾကားက
ၾကယ္ကေလးေတြသိပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြတို႔ စကားသံက က်ေတာ္အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါ။