ကို စာနာ သနားတဲ့အၾကည္႕နဲ႕ ၾကည္႕ေနၾကတယ္… ဆူဆန္ဟာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ ရွိျပီး ေခ်ာေမာလွပ ဆြဲေဆာင္
မႈေကာင္းတဲ႕ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ပါ..
သူမက ကားေမာင္းတဲ႕ လူကို ပိုက္ဆံ လွမ္းေပးလိုက္ျပီး သူ႕လက္ေတြနဲ႕ လိုက္စမ္းရင္း ခံုေနရာလြတ္ကို ရွာေဖြပါတယ္.
လူမရွိတဲ႕ ထိုင္ခံုလြတ္ တစ္ခုမွာ ထိုင္ခ် လိုက္ျပီး ကိုင္လာတဲ႕လက္ဆြဲအိတ္ကို ေပါင္ေပၚ တင္လိုက္ျပီး ဒုတ္ေကာက္ေလး
ကိုေတာ့ ေဘးနားမွာ ေထာင္ထား လိုက္ပါတယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႕ ဆူဆန္ဟာ မ်က္စိ မျမင္ရွာသူ တစ္ေယာက္ပါ…
လြန္ခဲ႕တဲ႕တစ္ႏွစ္ေလာက္ကစျပီး မွားယြင္းတဲ႕ ေဆးကုသမႈတစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္စိ ၂ဘက္လံုး ကြယ္သြားတဲ့ ဘ၀ကို
ေရာက္သြားခဲ႕ရရွာပါတယ္.. အဲဒီခ်ိန္က စလို႕ သူ႕ဘ၀ဟာ မဲေမွာင္ ေအးခဲေနတဲ႕ ကမၻာၾကီးထဲကို ပစ္ခ်ခံလိုက္ရသလို
ျဖစ္သြားခဲ႕ရျပီး ေဒါသေတြ၊ ကိုယ္႕ဘ၀ကို နာက်ည္းမႈေတြ၊မုန္းတီးအားငယ္မႈေတြ၊ ကုိယ္႕ကိုယ္ကို ယူၾကံဳးမရ သနားမိ
တဲ႕စိတ္ေတြနဲ႕ပူေလာင္ ေနခဲ့ရပါတယ္.. ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ႕ဘ၀၊ သူ႕အနာဂတ္္ တစ္ခုလံုးကို ေယာက်ၤား ျဖစ္တဲ႕
မတ္ခ္ ကိုသာ လံုးလံုး မွီခိုအားကိုးဖို႕သာရွိပါေတာ႕တယ္… မတ္ခ္ဟာ ေလတပ္ အရာရွိတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး ဆူဆန္႕
ကိုလဲ အလြန္အမင္း ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးပါတယ္… ဆူဆန္ အျမင္ အာရံု ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ႕ မတ္ခ္ က ခ်စ္ဇနီး ဆူဆန္႕
ကို စိတ္ဓာတ္အင္အား ျပန္လည္ ေကာင္းမြန္ လာေအာင္၊ ဆူဆန္အားမငယ္ေအာင္၊ အမွီအခို ကင္းကင္းနဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္
ကို ျပန္လည္ ရပ္တည္လာႏိုင္ေအာင္၊ ဂရုတစိုက္နဲ႕ အစြမ္းကုန္ ကူညီ ေဖးမ ေပးဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္..
ဆူဆန္ရဲ႕ အရင္လုပ္ေနက် အလုပ္ေဟာင္းမွာ သူမ ျပန္လည္က်န္းမာ သန္စြမ္းလာပါက သူမနဲ႕ သင္႕ေလွ်ာ္မဲ႕
အလုပ္တစ္ခုခုကို အဆင္သင္႕ထားရွိေပးဖို႕ သြားေရာက္ ေတာင္းဆို ေပးထားခဲ႔ပါတယ္.. မတ္ခ္ရဲ႕ ဂရုစိုက္ ျပဳစုယုယ
မႈတို႕ေၾကာင္႕ ေနာက္ေတာ႕ ဆူဆန္ဟာ အလုပ္ျပန္လုပ္ဖို႕ အထိ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ၾကံ႕ခိုင္ လာပါျပီ.. ဒါေပမဲ႕ အလုပ္
ကို ဘယ္လိုသြားမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါျပီ.. အရင္ကေတာ႕ သူမဟာ အလုပ္ကို ဘတ္စ္ကားနဲ႕ အျမဲသြား
ခဲ႕ပါတယ္.. ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဘတ္စ္ကားစီးဖို႕ဆိုတာ သူမ တစ္ေယာက္တည္း အတြက္ေတာ႕ အေတာ္႕ကို ထိတ္လန္႕
စိုးရိမ္စရာပါ… ဒါေပမဲ႕ မတ္ခ္က သူ႕ရဲ႕ အလုပ္ရွိတဲ႕ ေနရာဟာ ဆူဆန္အလုပ္သြားရမဲ႕ ေနရာနဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ ျဖစ္
ေနေပမဲ႕ ေန႕တိုင္း ေန႕တိုင္း ဆူဆန္႕အလုပ္ကို ကားေမာင္းျပီး လိုက္ပို႕ပါတယ္.. ညေနတိုင္းလဲျပန္လာၾကိဳပါတယ္..
ဆူဆန္က မတ္ခ္ရဲ႕ ဂရုစိုက္မႈ၊ အကာအကြယ္ ေပးမႈ၊ေစာင္႕ေရွာက္ ေပးမႈေတြ အတြက္ ေက်နပ္ ၀မ္း ေျမာက္ျခင္း
ပီတိေတြနဲ႕ပါ… ေနာက္ မၾကာခင္မွာေတာ႕ မတ္ခ္က ဆူဆန္႕ကို ဘတ္စ္ကားနဲ႕ဘဲ အလုပ္ကိုသြားဖို႕ တိုက္တြန္း
ပါတယ္.. မတ္ခ္ရဲ႕ စကားကို ၾကားေတာ႕ ဆူဆန္က ေဒါသျဖစ္မိတယ္.. သူမက မျမင္မကန္းနဲ႕ ဘယ္လိုမ်ား အျပင္
ကို တစ္ေယာက္တည္းသြားႏိုင္မွာတဲ႕လဲ… ဒါေၾကာင္႕လဲ ဆူဆန္က မတ္ခ္ကို ခါးခါးသီးသီးနဲ႕ျပင္းထန္စြာ ေျပာမိပါ
တယ္.. “ကၽြန္မက အကန္း.. အကန္းတစ္ေယာက္က ဘယ္ေနရာကို ဘယ္လို သြားရမယ္ဆိုတာဘယ္လိုလုပ္ျပီး
သိႏိုင္မွာလဲ.. ရွင္က ကၽြန္မကို အခုလို လုပ္ေပးရတာ တာ၀န္ယူရတာ ျငီးေငြ႔ျပီလား… ကၽြန္မ ထင္တယ္.. ရွင္ ကၽြန္မ
ကိုစြန္႔ပစ္ခ်င္ေနျပီ မဟုတ္လား ” ဆူဆန္႕စကားကို မတ္ခ္ ၾကားလိုက္ရေတာ႕ စိတ္ထိခိုက္ ေၾကကြဲမိတယ္..
ဒါေပမဲ႕ဘာမွမတံု႕ျပန္ပါဘူး… သူ႕အေနနဲ႕ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆိုတာ သူသိျပီးသားပါ.. သူက မနက္ခင္းတိုင္း ဆူဆန္နဲ႕
အတူတူ ဘတ္စ္ကား လိုက္စီးမဲ႕အေၾကာင္းနဲ႕၊ ညေနဆို သူ႕ကားနဲ႕ ျပန္လာၾကိဳမဲ႕ အေၾကာင္း ကတိ ေပးပါတယ္..
ျပီးေတာ႕လဲ ဆူဆန္ တစ္ေယာက္တည္း ဘတ္စ္ကား မစီးႏိုင္ မခ်င္း ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သူလိုက္ပို႕ပါ႕မယ္
ဆိုတာပါ ဆူဆန္႕ကို ကတိေပးပါတယ္.. တကယ္လဲ မတ္ခ္ဟာ သူ႕ေလတပ္ ယူနီေဖာင္း၀တ္ျပီး မနက္ခင္းတုိင္း
ဆူဆန္နဲ႕အတူတူ ဘတ္စ္ကား လိုက္စီးေပးပါတယ္…. မ်က္စိမျမင္ရေပမဲ႕ ကိုယ္႕ပါတ္၀န္းက်င္ကို ဘယ္လို အာရံု
စူးစိုက္ရမယ္ မွတ္သားရမယ္ ဆိုတာ ဆူဆန္႕ကို သင္ျပေပးပါတယ္..
အထူးသျဖင္႕ အၾကား အာရံုကို အသံုးခ်တတ္ဖို႕ ေျပာျပပါတယ္.. အသံကို နားေထာင္ျပီး သူမ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္
ေနျပီ.. ဘယ္လို ပါတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနျပီဆုိတာကို မွန္းဆတတ္ေအာင္ ဆံုးျဖတ္တတ္ေအာင္ ဂရုတစိုက္ ရွင္းလင္း
ေျပာျပပါတယ္.. ဘတ္စ္ကားစီးတဲ႕ အခါမွာလည္း မတ္ခ္ဟာ ဆူဆန္႕အတြက္ ထိုင္စရာေနရာကို ရွာေပးျပီး လမ္းတစ္
ေလွ်ာက္လံုး ကားေမာင္းသူ အေနာက္နားကေန ဆူဆန္႕ကို ေစာင္႕ၾကည္႕ေနပါတယ္.. အဲဒီလိုနဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ႕
သူမတစ္ေယာက္တည္း ဘတ္စ္ကားစစီးဖို႕ ဆူဆန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္.. တနၤလာေန႕ မနက္ခင္းေရာက္ေတာ႕
ဆူဆန္က သူမရဲ႕ ယာယီ ဘတ္စ္ကား စီးေဖာ္၊ သူမရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေယာက်ၤား၊သူမရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ၊ အရင္းႏွီး
ဆံုး မိတ္ေဆြလဲျဖစ္တဲ႕ မတ္ခ္ကို သိုင္းဖက္လိုက္ျပီး အိမ္မွထြက္ခင္ ႏုတ္ဆက္စကားကို ပထမဆံုး အေနနဲ႕ ေျပာလိုက္
ပါတယ္.. ဆူဆန္႕ရဲ႕ မ်က္လံုးထဲမွာေတာ႕ သူမအေပၚ ထားတဲ႕ မတ္ခ္ရဲ႕ သစၥာရွိျခင္း၊ စိတ္ရွည္သီးခံျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္
ႏိုးျခင္း တို႕ေၾကာင္႕ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းေျမာက္တဲ႕ မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ျပည္႕လို႕…
အဂၤါ၊ ဗုဒၶဟူး၊ ၾကာသပေတး…. ေန႕တိုင္းေန႕တိုင္း ဆူဆန္အလုပ္ကို ေျဖာင္႕ေျဖာင္႕တန္းတန္း သြားႏိုင္ခဲ႕တယ္..
ဆူဆန္႕ရင္ထဲမွာလည္း ခါးသီးစိတ္၊ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြလဲ မျဖစ္မိေတာ႕ဘူး.. သူမ ကိုယ္႕အား ကိုယ္ကိုးႏိုင္ခဲ႕ျပီ..
အလုပ္ကို သူမဖာသာ သြားႏိုင္ခဲ႕ျပီ… တနၤလာေန႕ရဲ႕ မနက္ခင္း တစ္ခုမွာ ခါတိုင္းလို ဘတ္စ္ကားစီးျပီး အလုပ္ကို
ထြက္လာခဲ႕တယ္.. ရံုးနားက သူမ ဆင္းေနက် ေနရာ ေရာက္ေတာ႕ ကားေမာင္းသူ ဦးေလးၾကီးကို ပိုက္ဆံ လွမ္းေပး
လိုက္ျပီး ကားေပၚက ဆင္းဖို႕ျပင္လိုက္ပါတယ္…. အဲဒီခါမွာ ကားေမာင္းသူ ဦးေလးၾကီးက လွမ္းေျပာတယ္…
“သမီးေရ.. မင္းကိုေတာ႕ ဦးေလး အားက် မိပါရဲ႕..” ဒီစကားၾကားေတာ႕ ဆူဆန္ သူ႕နားသူမယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္မိတယ္
သူမကို ေျပာတယ္လို႕ေတာင္ မထင္မိဘူး.. သူမလို မ်က္စိမျမင္တဲ႕၊ ဘ၀ကို အဆင္ေျပေအာင္ မနည္း ၾကိဳးစား
ေနထိုင္ေနရတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို လူကမ်ား အားက်ႏိုင္မွာပါလိမ္႕.. သိလိုစိတ္၊ ထူးဆန္း အံ႕ၾသစိတ္နဲ႕
ဆူဆန္က ကားေမာင္းသူကို ျပန္ေမးမိပါတယ္.. “ဘာေၾကာင္႕မ်ား ကၽြန္မကို အားက်တယ္လို႕ ေျပာရတာလဲရွင္…”
ဦးေလးၾကီးက ျပန္ေျပာပါတယ္.. “သမီးကို အခုလို အျမဲတမ္း ဂရုတစိုက္နဲ႕ ကာကြယ္ေစာင္႕ေရွာက္ေပး၊ ပူပန္
ေစာင္႕ၾကည္႔ ေပးမဲ႕ လူ တစ္ေယာက္ ရွိေနတာ၊ ေတြ႕ျမင္ေနရတာကို သေဘာက်မိလို႕ပါကြယ္ “ တဲ႕ ဦးေလးၾကီးက
ဘာသေဘာနဲ႕ေျပာေနတာလဲ ဆိုတာကို ဆူဆန္ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္သြားတယ္..
“ဦးေလး ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..”
“ေအာ္ သမီး သတိ မထားမိဘူးလား လြန္ခဲ႕တဲ႕ တစ္ပတ္ေလာက္ သမီး ကားစစီး ကတည္းက ေလတပ္ ယူနီေဖာင္း
၀တ္ထားတဲ႕ ခန္႕ခန္႕ ညားညား လူတစ္ေယာက္က ဟိုဘက္လမ္းေထာင္႕မွာ ရပ္ျပီး သမီး ကားေပၚက ဆင္းတာကို
အျမဲတမ္း ေစာင္႕ၾကည္႕ေနခဲ႕တယ္.. သမီး ကားလမ္းျဖတ္ကူးျပီး ရံုးထဲကို ၀င္သြားျပီဆိုေတာ႕မွ ႏႈတ္ဆက္ အနမ္း
ေလး ေပးျပီး ၊ လက္ျပျပီးမွ အဲဒီေနရာကေန ထြက္ခြာသြားတတ္တယ္..
ကဲ ကိုယ္႕ကို ဒီေလာက္ ဂရုစိုက္တဲ႕လူ၊ ဒီေလာက္ခ်စ္တဲ႕သူ မင္းမွာရွိေနတာ မင္းေလာက္ ကံေကာင္းတဲ႕သူ ရွိဦး
မလားကြယ္..” ဒီစကားေတြ ၾကားရတယ္ဆိုရင္ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးျခင္းေၾကာင္႕က်တဲ႕မ်က္ရည္ေတြ ဆူဆန္႕ပါးျပင္
ေပၚ စီးက်လာခဲ႕ပါတယ္..
သူမဟာ တကယ္တမ္းေတာ့ အျပင္မွာ မတ္ခ္ကို မျမင္ႏိုင္ေပမဲ့သူမရဲ႕ေဘးမွာ မတ္ခ္ဟာ အျမဲတမ္း ရွိေနတယ္ဆိုတာ
ခံစားနားလည္ ႏိုင္ခဲ႕ရပါျပီ.. သူမ ကံေကာင္းပါတယ္.. အရမ္းကို ကံေကာင္းတယ္လို႕ ယံုၾကည္မိပါတယ္.. မတ္ခ္ဟာ
သူမကို အျမင္ အာရံုထက္ပိုျပီး တန္ဖိုးရွိ အစြမ္းထက္တဲ႕ အခ်စ္ရဲ႕လက္ေဆာင္ေလး တစ္ခုေပးခဲ႕တာပါ… အဲဒီအခ်စ္
ရဲ႕ လက္ေဆာင္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ လက္ခံဖို႕အတြက္ သူမ မျမင္ႏုိင္ေပမဲ႕လဲ သိလုိက္ႏုိင္ပါျပီ.. ခံစားလို႕ရပါျပီ..
ခုေတာ႕လဲ သူမရဲ႕ မဲေမွာင္ ပိန္းပိတ္ ေနတဲ႕ကမၻာထဲကို မတ္ခ္ ေပးတဲ႕ အခ်စ္လက္ေဆာင္ရဲ႕ ထူးျခားတဲ႕ လင္းလက္မႈ
ေတြနဲ႕ ထြန္းလင္း ေတာက္ပလို႕ ေနခဲ႕ပါျပီ..
———————————————————————————————————
အခ်စ္ဆိုတာဟာ ဘ၀အတြက္ ခြန္အားတစ္မ်ိဳးပါ..
တစ္ခ်ိဳ႕က အခ်စ္ေၾကာင့္ လမ္းေပ်ာက္ၾကတယ္..
အခ်ိဳ႕က အခ်စ္ရဲ႕ တြန္းအားေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တိုးတက္ေအာင္ျမင္သြားၾကတယ္..
အခ်စ္ေၾကာင္႕ ဘ၀ၾကီးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြနဲ႕ ႏူးညံ႕လွပ လာၾကတယ္…
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြဟာလည္း ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ႕သူကို စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္တဲ႕
ခ်စ္သူေကာင္းေတြ ျဖစ္ၾကဖို႕ လိုပါတယ္. သူစိတ္ဆင္းရဲ အားငယ္ေနခ်ိန္မွာ ႏွစ္သိမ္႕ေဖးမေပးတဲ႕သူ ၊
လမ္းေပ်ာက္ေနခ်ိန္မွာ လမ္းျပေပးႏိုင္မဲ့သူ၊ မွီခိုရာကင္းမဲ့ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အားကိုးအားထားစရာ ျဖစ္သင့္ၾကပါတယ္
ကိုယ္တိုင္က အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ျပီး ကုိယ္႕ခ်စ္သူအေပၚမွာ ေလးေလး နက္နက္ေမတၱာစစ္နဲ႕
ခ်စ္တဲ႕ စိတ္ထားေလးရွိခဲ႕ရင္ တူညီေသာတံု႕ျပန္မႈနဲ႕သင္ကိုယ္တိုင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ ၀မ္းေျမာက္ခြင့္ရမွာပါ… .
မွကူယူေဖာ္ၿပသည္။
သူငယ္ခ်င္းတို ့ဘ၀မွာလည္း ဒီပိုစ့္ေလးထဲက ခ်စ္သူမ်ိဳး ပိုင္ဆိုင္နိင္ပါေစေနာ္..
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြတို႔ စကားသံက က်ေတာ္အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပါ။